Ze leerden elkaar kennen bij az groeninge, nog in het toenmalige Onze-Lieve-Vrouw-Hospitaal. Kris werkte op spoed, Véronique op de afdeling intensieve zorg. Niet dat ze elkaar nog niet kenden, ze hadden elkaar al ontmoet op het HIVV, zeg maar een van de voorlopers van Vives. Maar nu bloeide er iets moois.
Je zou kunnen verwachten dat de kinderen in zo’n omstandigheden niet snel voor een gelijkaardige job zouden kiezen, maar dat bleek niet zo te zijn.
“Bij Eva was het al snel duidelijk dat ze ook die richting zou uitgaan. Na haar studies verpleegkunde ging ze ook bij az groeninge aan de slag. Meer nog, ze werd directe collega van Kris, wat op familiebijeenkomsten vaak uitmondde in korte werkvergaderingen. (lacht) Nu is dat wel veranderd sinds Eva de overstap maakte naar de afdeling cardiologie. En Bram, die kwam uiteindelijk terecht op de afdeling crisiopvang van de Heilige Familie. Allebei zijn ze dus in onze voetsporen getreden.”
Niet dat Kris en Véronique dat erg vonden. “We zijn altijd heel open geweest over de voor- en nadelen van onze job en hebben hen altijd heel vrij gelaten. Het was hun toekomst; wij zouden niet nodeloos negatief doen over de flexibiliteit die je aan de dag moet leggen om in de zorg te kunnen werken. Want het is en blijft nog steeds een heel mooie job waar je alle kanten mee uit kan.”
“De afgelopen jaren is er wel een en ander veranderd. Doordat het niet evident is om nieuwe mensen te vinden, is de werkdruk gestegen en met de intrede van nieuwe technologie moet je intussen ook mee blijven in digitale tijden. Maar ik zie dat de kinderen hier goed mee omgaan. Tegen bepaalde zaken kijken ze anders aan. Zo zijn hun weekends bijvoorbeeld heilig. En ze babbelen veel met elkaar, ook met hun partners die in de zorg zitten. En dat is immens belangrijk. Dat hebben we bijvoorbeeld ook tijdens Corona gemerkt. Veel collega’s konden er thuis niet over praten en bleven met een ongemakkelijk gevoel zitten. Als je dan met de hele familie in de zorg zit, dan schept dat een verbondenheid en weet je dat je gezinsgenoten je snappen als je iets op tafel gooit.”
Werken in een ziekenhuis betekent dat mode vooral iets is voor hun vrije tijd. “We houden van mooie kleren, maar comfort komt op de eerste plaats,” zegt Véronique. “Een bezoek aan Brooklyn is voor ons niet alleen shoppen, maar ook een moment van gezelligheid. We springen altijd even binnen voor een babbel met Xavier en het team. Ze kennen onze stijl door en door – en dat is tegenwoordig zeldzaam.”
Je kan het gerust een uit de hand gelopen hobby noemen, het project van Val Pottery. Deze Waregemse zit met haar handen in de klei en haar hart in Portugal. Lees meer over Valérie!
We helpen jou met veel plezier verder.