De Warmste Week: Marieke uit Waregem, over leven met Coeliakie

Marieke viel ons meteen op door haar fantastische glimlach. Met haar lange haren heeft ze iets weg van een Disney prinses. Maar deze prinses leeft niet zorgeloos. Want sinds haar diagnose moet zij een bijzonder streng glutenvrij dieet volgen, levenslang. Maar zoals haar glimlach het al verraadt, laat zij haar hoofd niet hangen...

Wie ben jij, Marieke?
“Ik ben Marieke— 28 jaar, administratief medewerker bij Vives en dansleerkracht in mijn vrije tijd. Maar helaas volg ik ook full-time een glutenvrij dieet. Want ik kamp met Coeliakie."

Dat hoor je best vaak, een glutenvrij dieet... Maar wat is Coeliakie?
"Coeliakie is een auto-immuunziekte waarbij gluten een aanhoudende ontstekingsreactie van het darmslijmvlies veroorzaken. Eigenlijk vlakt het je darmvlokken af waardoor je te weinig voedingstoffen opneemt. Het komt voor op alle leeftijden, maar ik groeide niet zo snel als verwacht en kreeg de diagnose op mijn 18de.

Op die leeftijd ontdek je het studentenleven. Dat betekent; geen take-away, geen studentenrestau's, geen junkfood en geen cantussen."

Had je dan veel klachten voor je diagnose?
"Ik had niet de 'klassieke' symptomen. Maar het viel op dat ik traag groeide. Mijn mama kocht alles op de groei... en die kleding versleet ik sneller, dan dat ik eruit groeide. Daarnaast was ik lange periodes heel slap en vermoeid. Mijn bloedwaarden toonden een zwaar ijzertekort aan.

Maar dat is lang niet bij iedereen zo. Gewichtsverlies, buikpijn, hoofdpijn en vermoeidheid zijn de gekende klachten."

Hoe begin je op je 18de aan zo'n dieet?
"Ik las me in. Mama paste het menu thuis aan of kookte een potje apart. (lacht) We ontdekten nieuwe winkels, webshops en producten.
Het gevolg was dat ik enorm bijkwam op een korte tijd. Want die glutenvrije producten zijn vaak goed gezoet om de smaak te verbeteren. Dat was toch confronterend als danseres.

Op kot was het ook niet gemakkelijk. De glutenvrije producten zijn duur en ik kon zonder voorbereiding de deur niet uit. Ik kon het kotleven niet 'proeven'."

Is dat nu gemakkelijker?
"Ik heb mijn draai gevonden. We zijn nu met 2! (lacht) Want ook mijn broer kreeg iets later dezelfde diagnose. We hebben echt goeie gerechtjes gevonden en ik maak zelfs taart. Goeie taart - al zeg ik het zelf! (lacht)

In de diepvries hebben we enkele 'noodmaaltijden en glutenvrij brood' zitten. Zo kan ik bij vrienden/vriendinnen gaan eten. Want mijn streng dieet is geen sinecure. Ik moet bijzonder goed opletten met kruisbesmetting. (bijvoorbeeld; frietjes gebakken in frietvet waar ook kroketten in gebakken worden, een chocopot delen met iemand die wel gluten eet, glutenvrij brood mag niet in dezelfde mand liggen als normaal brood.) Met zo'n zaken hou je niet snel rekening. Dat maakt het voor mijn omgeving niet gemakkelijk."

Heb je al goeie restaurantjes gevonden?
"We hebben onze vaste plekjes. Ik geef ze door aan mijn broer Thijs. Zo ging hij vorig jaar naar Rome. Toen ik nadien met vriendinnen ging, kon ik met zijn tips gemakkelijk op weg naar de juiste restaurantjes. Italië is daar ook beter op voorzien. Het aanbod is groter, goedkoper en ze ontwikkelden vanuit de overheid zelfs een dieetpasje. 'Senza glutine' is dus een gekende term."

Heb je het gevoel dat je iets mist?
"Ja… Met Coeliakie ben je wel een beetje het zorgeloze kwijt. Je kunt niet zomaar onvoorbereid ergens uit eten gaan, of zelfs iets eenvoudigs als een traktatie aannemen. Dat is natuurlijk jammer.

Gelukkig had ik het niet als kind. Mijn diagnose kwam pas op mijn achttiende, waardoor ik verjaardagen, Sinterklaassnoepgoed en andere zoetigheden niet heb hoeven missen. Ik denk dat het als kind een grotere impact heeft — dan tast het in grotere mate het gevoel van samenhorigheid aan.

Ik mis wel het krokante korstje van een brood. Want dat vind je niet in gluten-vrije alternatieven."

Marieke's verhaal herinnert ons eraan dat je niet hoeft te zien wat iemand voelt om toch warmte te kunnen geven.

Tijdens De Warmste Week zetten we in Waregem — en alle andere Brooklyn-steden — graag onze deuren en harten open voor wie onzichtbaar ziek is. Want samen maken we het verschil. Met begrip, met tijd en met een luisterend oor.